خداوند متعال مرد و زن را مایه آرامش یکدیگر قرار داده و الفت را میان آنها برقرار ساخته است. از مهمترین وظایف آنها، خوش خلقی و مهربانی با همسر است. امام سجاد(ع) در این‌باره می‌فرماید:«حق زن این است که ... او را گرامی دار و با او نرمی کن هرچند حق تو بر او واجبتر است اما حق وی بر تو این است که با او مهربان باشی و... و اگر نادانی کرد او را ببخشی»
بر این اساس وظیفۀ زوجین آن است که برخوردی مودبانه و کریمانه داشته باشند. لغزشهای یکدیگر را نادیده گرفته و در رفع آنها بکوشند و در مقابل بدرفتاری و یا سوء خلق یکدیگر صبر و تحمّل داشته و یکدیگر را مورد گذشت قرار دهند.
همچنین پس از خدای متعال، والدین اولین کسانی هستند که بیشترین حقوق را به گردن انسان دارند. فرزندان ممکن است در اثر کم حوصلگی و بی صبری رفتاری ناپسند از خود بروز دهند که موجب ناراحتی والدین گردد. در اینجا قرآن مجید دستور می‌دهد که کمترین بی حرمتی نسبت به آنها نباید صورت گیرد و آنها نباید طوری رفتار کنند که والدین احساس ناراحتی کنند. بنابراین فرزندان بایستی از سبکترین تعابیر نامودبانه بپرهیزند، با گفتاری مهربانانه و بزرگوارانه با آنها برخورد کنند و نهایت فروتنی را در برابر آنها به خرج دهند. فرزندان باید با به یادآوردن دوران کودکی خود که چگونه والدین او را تربیت و سرپرستی کرده تا رشد نماید، آنها را تحمّل کرده و به درگاه الهی برای آنها دعا کند. از طرفی، والدین بایستی از خطا و اشتباه فرزندان خود نیز درگذرند. به این سبب که آنان دارای تجربۀ اندک و ناپختگی فراوان هستند. امام سجاد(ع) در این باره می‌فرماید:«اما حق خردسال مهرورزی به او، پرورش و آموزش، گذشت از او، پرده پوشی، نرمش با او، کمک به او و پرده پوشی خطاهای کودکی اوست زیرا آن سبب توبه است و نیز باعث مدارا کردن با او و تحریک ننمودن اوست زیرا که این به رشد او نزدیکتر است»
